Bağlama Büyüsü?

Yıllardır başvuranların çoğu “Hocam, kalbim yerinde ama iletişim koptu” der. Benim için bağlama, birini zorla çevirmek değil; niyeti arındırmak, gönülleri yumuşatmak için yapılan manevi eşliktir. İlk kuralım nettir: İrade zorlanmaz, zarar verilmez. Önce danışanın hikâyesini dinlerim; ayrılığın sebepleri, kırgınlıklar, hâlen süren bağlar… Tıbbi/psikolojik bir tablo varsa bunu da dikkate alır, gerekirse uzman desteğini teşvik ederim. Maneviyat akılla kavga etmez.

Süreçte kişiye özel bir manevi disiplin öneririm: düzenli dua/zikr programı, evde sadelik ve temizlik, sakin bir köşe; nefes ve niyet çalışmalarıyla korkuyu ve öfkeyi söndürmek. Danışana küçük ödevler veririm: iletişim dilini şefkatle kurmak, bekleme hâlini sabırla yönetmek, “bağ”ı besleyen iyi alışkanlıkları çoğaltmak. Bazı kültürel pratikler danışanı rahatlatır; fakat ayırıcı, rızasız, bedel isteyen hiçbir talebi kabul etmem. Manevi iş önce ahlâk ister.

Muska, fotoğraf, adres gibi özel verileri dayatmam; gizlilik ve rızayı esas alırım. Her görüşmede işaretleri abartmadan değerlendiririz: iç huzurunun artması, iletişim kanallarının açılması, gündelik hayatta akışın normalleşmesi… Bağlama talebi aslında bir iyileşme çağrısıdır; ben de bu çağrıda, kişinin kalbini berraklaştırıp adımlarını güçlendirmesine eşlik eden bir rehberim.